En ik zal u maken tot as op de aarde voor de ogen van allen die u zien.

-Ezechiël 28:18-

Londen is de hoofdstad van Satans aardse koninkrijkNet zoals alle natiën der aarde worden vergeleken met symbolische bomen die in de Hof van Eden werden geplant, zo heeft Jehovah’s bos van boomachtige natiën een aangestelde opziener, vergelijkbaar met het oorspronkelijke Eden. De opziener der natiën in de profetie van Ezechiël is de koning van Tyrus, over wie Ezechiël 28:13-14 zegt: ‘In E̱den, de tuin van God, bleekt gij te zijn. Allerlei edelgesteente was uw bedekking: robijn, topaas en jaspis; chrysoliet, onyx en jade; saffier, turkoois en smaragd; en van goud was de makelij van uw zettingen en uw kassen in u. Op de dag dat gij werdt geschapen, werden ze gereedgemaakt. Gij zijt de gezalfde cherub die beschut, en ik heb u gesteld. Op de heilige berg Gods bleekt gij te zijn. Te midden van vurige stenen wandelde gij rond.

Hoewel het evident is dat Jehovah verwees naar Satan de Duivel wegens zijn rebellie, waarom heeft God dan het verband gelegd tussen de koning van Tyrus en de gezalfde cherub van Eden? Het antwoord heeft te maken met het feit dat de werkelijke heersers van onze wereld in werkelijkheid helemaal geen mensen zijn. Jezus en zijn verlichte apostelen hebben onthuld dat slechte geesten in de hemelse gewesten de werkelijke vorsten en heersers zijn die dit goddeloze samenstel van dingen hebben gedomineerd vanaf het moment dat Adam en Eva besloten te luisteren naar de leugens van de cherub van Eden.

Het is niet meer dan logisch te stellen dat elke vorm van veroordeling die gericht is tegen deze heersers die zich bevinden in het voor mensen onzichtbare geestenrijk zich ook zal manifesteren middels de aardse grootmachten die zich onder hun controle bevinden. Dat is de reden waarom Jehovah’s rechterlijke oordeel dat is gericht tegen de koning van Tyrus nauw verweven is met het oordeel dat gericht is tegen het goddeloze geestelijke schepsel dat op dit moment bekendstaat als Satan.

Echter, welke relevantie zou deze oude profetie mogelijkerwijs kunnen hebben voor de situatie van vandaag de dag? Hoewel Gods oordeel over het maritieme imperium van Tyrus reeds lang geleden is vervuld, zijn de profetieën verbazingwekkend gedetailleerd van toepassing op het Britse Rijk en in het bijzonder op de moderne stad Londen. Omdat de Duivel en zijn demonen niet zijn veroordeeld op het moment dat Babylon of Alexander de Grote Tyrus had vernietigd, is het kennelijk zo dat de profetieën welke over Tyrus zijn opgetekend een veel grootsere toekomstige vervulling inhouden met betrekking tot Jehovah’s komende oordeel over het gehele goddeloze samenstel van dingen, zowel het hemelse als het aardse.

In het 27ste hoofdstuk van Ezechiël werd de profeet bevolen om een klaaglied te componeren ter gelegenheid van het overlijden van Tyrus. De aanhef van dit klaaglied zegt over Tyrus: ‘O gij die aan de toegangen van [de] zee woont, de handelaarster der volken voor vele eilanden.’ De Fenicische kuststad Tyrus wordt in de geschiedenisleer beschreven als een stad die de Middellandse Zee met haar vloot van koopvaardijschepen domineerde en zelfs de wateren van de noordelijke en zuidelijke Atlantische Oceaan heeft bevaren.

Echter, ongeacht de overheersende rol die Tyrus ooit over de wereld heeft uitgeoefend geldt de beschrijving van diegene die woont aan de toegangen van de zee en bekendstaat als een internationale handelaar in het bijzonder het Londense Britse Rijk. Gedurende de dagen van zijn formele imperium had het de controle over vrijwel elke belangrijke zeeroute over de hele wereld. Dit detail is van vitaal belang met betrekking tot het feit dat Londen een machtig maritiem imperium was.

Een van de belangrijkste ‘toegangen van de zee’ is de natuurlijke zeepoort door de Straat van Gibraltar. De Straat van Gibraltar is uiteraard de vitale doorgang die aansluit op de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Het is interessant om te weten dat de Feniciërs en de Tyriërs in het verleden gedurende een bepaalde periode ook hebben geheerst over deze zeepoort, en gedurende de laatste paar eeuwen heeft deze zeepoort dienstgedaan als een fort onder Brits bewind. Gibraltar was tijdens beide wereldoorlogen een strategische aanwinst voor de Britten. En ‘de rots’, ofwel ‘the Rock’, zoals de Britten Gibraltar noemen, heeft tot op de dag van vandaag nog steeds haar strategische waarde behouden.

Het Suezkanaal is nog zo’n soort vitale waterweg die het mogelijk maakt om vanaf de Indische Oceaan via de Rode Zee uit te komen op de Middellandse Zee, zonder dat men helemaal om Afrika heen hoefde te varen. Het was van vitaal belang ten aanzien van de Britse imperialistische belangen om de controle te houden over de ‘zeetoegangen’, Gibraltar en het Suezkanaal omdat deze zeetoegangen het voor Groot-Brittannië mogelijk maakten om de toegankelijkheid te bevorderen van zijn belangrijkste kolonie op dat moment: India.

Rond 1900 werden Britse marinebasissen over de gehele wereld op strategische knelpunten onderhouden, die tot resultaat hadden dat Londen op vrijwel elke grote zeeroute op de planeet zijn aanwezigheid deed gelden. Hiervan kunnen we de volgende voorbeelden aandragen: zo rond het jaar 1860 heeft de Royal Navy haar Pacifische vloot aangemeerd in Esquimalt, Brits-Columbia. Aan de Atlantische kant van het westelijk halfrond werd een Britse marine aanwezigheid gehandhaafd in Halifax, Nova Scotia, evenals Bermuda, Jamaica en St. Lucia. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan werd de Royal Navy gevestigd in Gibraltar en Freetown in de Afrikaanse kolonie van Sierra Leone. Vanaf 1814, na het overmeesteren van de Nederlandse kolonialisten, hebben de Britten een marineaanwezigheid gevestigd in Kaapstad, Zuid-Afrika, waardoor ze in staat werden gesteld om de scheepvaartroutes te controleren rond het zuidelijkste punt van Afrika. Aan de oostkant van Afrika, zo rond het begin van de 20ste eeuw, is de Royal Navy aangemeerd in Mombassa, Kenia. Andere kritieke knelpunten die door de Britten werden opgenomen waren Aden en Jemen, welke zich bevinden aan de ingang van het zuidelijke uiteinde van de Rode Zee, waar tevens de Indische Oceaan op aansluit. Vanuit bases in Bombay, Ceylon, Singapore, Hongkong en Sydney controleerde Groot-Brittannië de vitale waterwegen van het Indiase subcontinent en de hele Oriënt, evenals de zeeroutes rondom de ontelbare eilanden van de Stille Zuidzee. En uiteraard niet te vergeten heeft ook het Engelse Kanaal zelf de belangrijkste waterweg gevormd die het Britse Rijk heeft afgeschermd van het tumultueuze continent. Er kan met zekerheid worden vastgesteld dat Groot-Brittannië ooit ‘woonde aan de toegangspoorten van de zee’, en voor een groot deel is dit vandaag de dag nog steeds het geval.

Maar behalve het controleren van cruciale scheepvaartroutes, zeepoorten en andere vitale soorten infrastructuur, handhaaft de Britse Kroon ook een imperium dat bestaat uit tientallen eilanden verspreid over de zeven zeeën van de wereld – Anguilla en Barbuda, Bermuda, de Falkland Eilanden, de Britse Maagdeneilanden, Jamaica, de Solomoneilanden, Sint-Helena en de Kaaimaneilanden, om er zomaar een paar op te noemen. Van al deze plaatsen lijken de Kaaimaneilanden de belangrijkste te zijn; deze dienen als het ware als een modern piratendorp aan de kust bedoeld voor het offshore witwassen van drugsgeld, belastingontduiking en andere illegale handelingen die worden verricht middels de duizenden hedgefondsen die er staan geregistreerd.

In het jaar 2007 stonden er van de bijna 10.000 hedgefunds in de wereld meer dan 8000 geregistreerd op de Britse Kaaimaneilanden. Voor een eilandengroep met een totale bevolking van minder dan 60.000 inwoners betekent dit feitelijk dat er statistisch gezien 1 hedgefund is voor elke 7,5 inwoners van deze eilanden.

Wellicht is uit strategisch oogpunt wel het meest belangrijke eiland in het gehele Britse Rijk dat ene eiland dat Londen niet meer controleert: Hongkong. Ooit een offshore verzamelplaats voor de invoer van opium naar het vasteland, werd Hongkong een zeer welvarende Britse kolonie. En de Chinezen die Hongkong regeerden tot het moment dat het Londense 100-jarige huurcontract in 1997 afliep werden opgeleid tot koloniale meesters. Toen het communistische China het westerse kapitalisme in de vroege jaren 1980 had geadopteerd, richtten ze zich tot de Chinese zakentycoons die door de Britten waren doorgelicht. De connectie tussen de Britse bankiers en China kan nog verstrekkende gevolgen blijken te hebben, zoals reeds eerder is aangemerkt in verband met de koning van het noorden.

Los van het feit tot in hoeverre Tyrus het Middellandse Zeegebied kan hebben gekoloniseerd, kunnen we er zeker van zijn dat de woorden van de profeet des te meer gelden voor het enorm grote Britse Rijk: ‘In het hart der zeeën zijn uw gebieden. Uw eigen bouwlieden hebben uw schoonheid vervolmaakt’ (Ezechiël 27:4).

Ook Ezechiël 27:15 beschrijft nauwkeurig het Britse maritieme systeem, en zegt daar over: ‘Vele eilanden waren kooplieden in uw dienst.’

Ezechiël vergelijkt op passende wijze de stad Tyrus met een schip – wat men ook wel een schip van de staat zou kunnen hebben genoemd. Een zeilschip is een passend symbool voor de maritieme macht van de Britse eilanden. Niet alleen omdat zij door middel van een uitgebreide vloot van marine- en koopvaardijschepen hun uitgestrekte rijk handhaven, maar ook omdat Groot-Brittannië ooit ’s werelds grootste scheepsbouwer was, en niet slechts alleen van oorlogsschepen. Ten tijde van de Eerste Wereldoorlog besloegen de door de Britten gebouwde koopvaardijschepen maar liefst 60 procent van de totale laadruimte van alle schepen in de hele wereld. En omdat de Royal Navy ooit de zeeën domineerde, en groter was dan de gecombineerde marines van de tweede en de derde zeemachten opgeteld, werd Londen in staat gesteld om de wereldwijde koopvaardij te beheersen.

Net als zijn voorloper Tyrus kan Londen toepasselijk worden vergeleken met een zeilschip dat wordt bemand door ervaren zeelieden en bekwame ambachtslieden uit vele landen. Dat komt doordat Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, India en vele andere gebieden in het imperiale rijk in belangrijke mate hebben bijdragen aan het behoud van het Britse Rijk, en met name in tijden van oorlog. Vandaar dat Ezechiël 27:8-11 de relevantie benadrukt ten aanzien van de moderne incarnatie van Tyrus in de gedaante van het Britse Rijk: ‘De inwoners van Si̱don en van A̱rvad, die werden roeiers voor u. Uw vakmensen, o Ty̱rus, bevonden zich in u; zij waren uw scheepslieden. Zelfs oude mannen uit Ge̱bal en haar vakmensen bevonden zich in u als breeuwers voor uw naden. Alle schepen der zee en hun zeelieden zelf bevonden zich in u, teneinde koopwaar te ruilen. Perzen en Lu̱dim en mannen van Put — zij bevonden zich in uw krijgsmacht, uw krijgslieden. Schild en helm hingen zij in u op. Zij waren het die uw pracht bewerkten. De zonen van A̱rvad, ja, uw krijgsmacht, waren rondom op uw muren, en dappere mannen waren het die zich in uw eigen torens bevonden. Hun ronde schilden hingen zij rondom aan uw muren op. Zijzelf vervolmaakten uw schoonheid.

Een mogelijk bezwaar dat de Bijbelstudent zou kunnen opwerpen met betrekking tot de relatie tussen het oude Tyrus en het Britse Rijk, is het feit dat Groot-Brittannië momenteel niet langer meer zo’n verstrekkende maritieme aanwezigheid vormt met vaste bases verspreid over de wereld. Echter, een van de redenen hiervoor is dat de huidige nucleaire onderzeeërs ervoor hebben gezorgd dat de behoefte is afgenomen ten aanzien van controle over de op het vasteland gevestigde strategische knelpunten. Het Verenigd Koninkrijk bezit een hele vloot van deze nucleaire onderzeeërs, die ook wel bekendstaan als ‘Tridents’, die hun basis hebben op Faslane, in Schotland.

Zoals ook het geval is bij zijn Amerikaanse militaire partner, patrouilleert er op ieder willekeurig moment minstens één van deze onderzeeërs van Hare Majesteit de Queen of England op de bodem van de vele oceanen die onze aarde rijk is, gewapend met de meest dodelijke wapens die ooit zijn uitgevonden.

Hoewel het zo is dat Groot-Brittannië niet langer meer de controle bezit over de maritieme handel in dezelfde mate als het geval was gedurende zijn gloriejaren, domineert Londen toch nog steeds op significante wijze de wereld. In tegenstelling tot de populaire mythes is de macht die het Britse Rijk tijdens de afgelopen 300 jaar heeft verworven niet significant afgenomen. Londen heeft zichzelf slechts getransformeerd tot een financieel imperium, terwijl het Verenigd Koninkrijk zelf deel blijft van de meest krachtige alliantie op aarde: het Anglo-Amerikaanse duo.

‘DE KOOPMAN VOOR DE VOLKEREN’

Londen voldoet zonder enige twijfel aan de beschrijving met betrekking tot zijn rol van een koopman voor de volkeren van vele eilanden.

In het verleden brachten de particuliere Britse East India Company en de Britse vloot aan koopvaardij- en marineschepen de buit vanuit de verste uithoeken van het Britse Rijk naar zijn machtscentrum. Hoewel de Oost-Indische Compagnie al lang niet meer bestaat, zijn veel van ’s werelds grootste bedrijven van vandaag de dag jaren geleden begonnen als onderdeel van de Londense wereldwijde handelsonderneming. Bijvoorbeeld de Bank of England, opgericht in 1694, is een van de oudste commerciële instituten die nog steeds bestaan ​​en is gevestigd in het hart van het Londense mercantiele en financiële systeem. Een grote naam zoals Barclays en HSBC, ook wel bekend als de Hong Kong en Shanghai Banking Corporation, werd opgericht in 1865 met als belangrijkste doelstelling om het geld te verwerken dat in ontvangst werd genomen als gevolg van de verkoop van opium aan de Chinese boeren. Met haar hoofdkantoor, dat gevestigd is in Londen, is HSBC op dit moment een van de grootste financiële instellingen ter wereld – die klanten lokt door zichzelf aan te prijzen als ‘de Lokale Wereldbank’. Tot het moment dat zij werd opgekocht door het Anglo-Amerikaanse duo bezat firma De Beers praktisch het monopolie op de gehele diamantproductie in Afrika en speelde zij een sleutelrol binnen het Britse Rijk. Lloyd’s of London is de oudste en grootste verzekeraar ter wereld. J.P. Morgan & Company, bekend van Wall Street, heeft een Anglo-afkomst die teruggaat tot 1838. GlaxoSmithKline is bijna 300 jaar geleden ontstaan ​​als een apotheek in Londen en is uitgegroeid tot het vierde grootste farmaceutische bedrijf ter wereld. Dit is slechts een aantal bekende bedrijven waarvan de wortels terug te herleiden zijn naar de hoogtijdagen van Queen Victoria’s Britse Rijk en die nog steeds tot op de dag van vandaag op wereldwijde schaal aanzienlijke controle uitoefenen over de grote rijkdommen der aarde.

In de moderne tijd domineren bedrijven die worden geassocieerd met het Britse Rijk de delving van grondstoffen en edelmetalen. Bedrijven als Anglo-Gold-Ashanti, Lonmin (voorheen bekend als Lonrho, wat staat voor London/Rhodesië), Anglo-American PLC en de Britse-Australische bedrijven Rio Tinto en BHP Billiton bekleden sleutelposities als het gaat om de Londense dominantie op het gebied van de wereldwijde productie van edele metalen en grondstoffen.

Echter, de Londense dominantie op het gebied van grondstoffenproductie wordt alleen maar versterkt door louter de handel in contracten voor dergelijke materialen. Als voorbeeld van het wereldwijde bereik van het financiële district van de City of London werd nog tot een paar jaar geleden de internationale goudprijs twee keer per dag vastgesteld om precies 10.30 en 15.00 uur door het kantoor van de Londense N.M. Rothschild. Daarnaast werden er in het gebouw van het Londense International Petroleum Exchange tot voor kort nog termijncontracten verhandeld met betrekking tot de beheersing van meer dan twee derde van de wereldwijde hoeveelheid olie.

Er wordt geschat dat zodra een olietanker de Perzische Golf verlaat, de lading wel honderd keer kan worden gekocht en verkocht via de virtuele oliemarkten voordat die zijn eindbestemming ook maar heeft bereikt. Daarnaast is ook de London Metal Exchange ’s werelds grootste handelaar in non-ferro metalen. Op een drukke dag kan de LME contracten faciliteren ter waarde van wel meer dan 10 miljard Amerikaanse dollar.

Terwijl Engeland zelf nauwelijks beschikt over grondstoffen, behalve steenkool, controleerden vanaf 1997 Britse en Commonwealth-gelieerde bedrijven 60 procent van de wereldwijde jaarlijkse goudproductie, met een opgeteld belang van bijna 15 miljard dollar! Daarnaast beheersten de in Londen gecentreerde groepen de complete helft van alle diamantproductie, 25 procent van de wereldwijde koperproductie, 29 procent van de zilverproductie en 78 procent van de wereldwijde winning van het edelmetaal platina. Vandaag de dag is het Londense aandeel nog groter dan het in 1997 al was. Net zoals Tyrus heeft Londen ook grote hoeveelheden goud en zilver vergaard. De Schrift zegt: ‘En Ty̱rus ging ertoe over zich een wal te bouwen en zilver op te hopen als stof en goud als het slijk der straten’ (Zacharia 9:3).

Ter aanvulling van de mijnbouw zijn British Petroleum en de Nederlandse Koninklijke Shell het vlaggenschip onder de oliemaatschappijen van de Britse Kroon die handelen in dit kostbare goed. En omdat alle internationale oliecontracten zijn opgesteld in wat ook wel petrol-dollars wordt genoemd, beschikken de valutahandelaren en hedgefunds over de controle van de waarde van de Amerikaanse dollar. Het staat vast dat het begin van het industriële tijdperk een onverzadigbare dorst naar aardolie teweeg heeft gebracht, en dat gelijktijdig de samenhangende Anglo-Amerikaanse belangen hebben geleid tot een sterke controlerende invloed binnen de affaires rondom de zaken van het olierijke Midden-Oosten.

Naast het reguleren van een groot deel van de grondstoffen van de aarde zwaait een handvol ondernemingen de scepter over de belangrijkste grondstof van allemaal: voedsel. Unilever, bijvoorbeeld, met zijn hoofdkantoor in Londen en Rotterdam, is een van de oudste en grootste ondernemingen van de wereld binnen de voedselproductie-industrie. De aan elkaar gelieerde Britse, Nederlandse en Zwitserse bedrijven zijn ’s werelds grootste handelaren in levensmiddelen en vormen een kartel dat is gevestigd op grond van het bezit van gecontroleerde belangen in de diverse grote voedselverwerkende bedrijven. En net zoals bij metalen en aardolie vormen ook in de levensmiddelenindustrie de handelscontracten een substantieel deel van de handelsstrategieën van hedgefundmanagers en speculanten in Londen.

Volgens de profetie van Jesaja ten aanzien van Sidon verrijkten de kooplieden van Tyrus en Sidon zichzelf door middel van de oogsten der natiën. Jesaja 23:3 zegt: ‘En op vele wateren is het zaad van Si̱hor geweest, de oogst van de Nijl, haar inkomsten; en het werd het gewin van de natiën.

Hoe ontzettend toepasselijk moet het tevens zijn geweest voor de handelaren die zich in het moderne Tyrus hebben gevestigd. Het Britse systeem is uitgegroeid tot model voor het huidige mondiale financiële systeem en is ontworpen om de rijkdommen uit de natiën te onttrekken.

Tyrus was niet eens een natie op zich, maar was slechts een eilandstad aan de Fenicische kust, wat zelfs Jesaja erkende in hoofdstuk 23:7, waarin hij zegt: ‘Is dit UW [stad] die uitgelaten was sinds de dagen van weleer, [sinds] haar vroege tijden? Haar voeten plachten haar ver weg te brengen om er als vreemdelinge te vertoeven.

Londen kwalificeert zich zeker als zijnde de stad die al lang geleden bestond ‘uit de dagen van weleer’. De Romeinen hebben in vroege tijden aan de Theems een buitenpost opgericht, genaamd Londinium. Maar het grootstedelijke Londen is zelfs niet eens het echte Londen. Het district waar het financiële plein is gevestigd in het hartje van Londen, genaamd de City of London, of soms eenvoudigweg ‘de City’, vormt de eigenlijke nexus van het wereldwijde financiële systeem van vandaag de dag. De City heeft zelfs een eigen burgemeester, die de titel draagt van The Right Honorable Lord Mayor of the City of London. (Vanwege de snelle groei van de financiële sector is in de afgelopen jaren de City of London uitgebreid naar Canary Wharf.) De City of London en de Britse monarchie en hun vele satrapie over de hele wereld vormen een geheim imperium over de natiën.

‘SLINKSE HANDELWIJZEN HEBBEN U GROTE RIJKDOMMEN GEBRACHT’

Aangezien de handel tussen volkeren en natiën in het verleden afhankelijk was van ofwel de handelsroutes over land, ofwel van het navigeren over de zeeën en waterwegen, is dit vandaag de dag niet meer van toepassing ten aanzien van een groot deel van de economische handel en heeft in werkelijkheid zeer weinig meer van doen met de daadwerkelijke uitwisseling van fysieke goederen, maar wordt slechts samengevat onder de term financial turnover ofwel ‘financiële omzet’. Door de structurele veranderingen binnen het wereldwijde monetaire systeem is het geld zelf uitgegroeid tot het meest gekochte en verkochte handelsartikel en wordt wereldwijd, 24 uur per dag, elektronisch uitgewisseld. In het verleden was het altijd zo dat de valuta van een land gedekt werd door een soort tastbare activa – meestal goud en zilver. Wat meer recent, met name sinds 1971, werd de goudstandaard aan de kant gezet en werd er een zogeheten zwevende wisselkoers (floating exchange rate) geadopteerd, waardoor de verschillende valuta’s in de wereld in staat werden gesteld om relatief te ‘zweven’ in de waarde ten opzichte van elkaar.

Het huidige financiële systeem heeft het voor de moderne geldwisselaars mogelijk gemaakt om enorme winsten te maken bij het verkopen van een valuta en het opkopen van weer een andere valuta dankzij de zwevende wisselkoers die als een soort eb en vloed op dagelijkse basis verandert, vergelijkbaar met de door de maan gedreven getijden. De relevantie hiervan met betrekking tot Tyrus-aan-de-Theems is dat Londen het huidige wereldwijde financiële systeem domineert, dat het zelf heeft uitgevonden, om het handelssysteem te kunnen vervangen dat Britannia heeft gebruikt om te monopoliseren.

Zoals door Reuters in Londen werd gerapporteerd, was met ingang van januari 2015 de dagelijkse wereldwijde financiële omzet die door de bancaire huizen van Londen stroomt circa 2,6 BILJOEN dollar, dat het leeuwendeel beslaat van de lucratieve FOREX (Foreign Exchange)-markten, samen met aanzienlijke aandelen in alle andere zogenoemde hot-money speculative schemes, inclusief derivaten. Uit sommige schattingen blijkt dat Londen tussen de 35 en 50 procent van de wereldwijde financiële omzet controleert.

Naast het feit dat Londen het centrum vormt van de handel in valuta en allerlei derivaten, is Londen (British Bankers Association) ook verantwoordelijk voor het vaststellen van de dagelijkse LIBOR (London Interbank Offered Rate). LIBOR is het gemiddelde interbancaire rentetarief waartegen een selectie van banken op de Londense geldmarkt elkaar leningen verstrekt in diverse valuta. Dit is bepalend voor de marktprijzen voor het lenen van geld voor de banken en de belangrijkste kredietnemers over de hele wereld. Het staat buiten kijf dat het door Londen gedomineerde gehanteerde financiële systeem zelfs nog meer macht behelst dan de nationale regeringen.

Overwegende dat Londen in het verleden het mercantilisme domineerde door middel van de zee, oefent het vandaag de dag nog meer controle uit over de zakelijke en financiële aangelegenheden van de wereld door Londens dominantie over het elektronische systeem van zwevende wisselkoersen en de daarmee geassocieerde banken en aandelenmarkten. Op die manier zetelt Londen nog steeds in het hart van een informeel rijk ofwel imperium.

Hoe ontzettend toepasselijk zijn dan ook de woorden van Ezechiël in het 33ste vers: ‘Toen uw handelsvoorraden van de open zee kwamen, hebt gij vele volken verzadigd. Met de overvloed van uw waardevolle dingen en uw ruilartikelen hebt gij de koningen der aarde rijk gemaakt.

‘DE KRONENUITDEELSTER’

Jesaja 23:8 stelt de vraag: ‘Wie is het die deze raad tegen Ty̱rus gegeven heeft, de kronenuitdeelster, wier kooplieden vorsten, wier handelaars de geëerden der aarde waren?’ Het volgende vers geeft als antwoord: ‘Jehovah der legerscharen zelf heeft deze raad gegeven, om de trots van alle schoonheid te ontwijden, om alle geëerden der aarde met verachting te bejegenen.

Voor Jehovah, een tijdloos Wezen in een koninkrijk ver boven het reilen en zeilen van onze minuscule planeet, is er niet zoiets als gisteren of morgen. Wat vanuit ons standpunt lijkt op de toekomst zou voor God als gisteren kunnen zijn. Dat is de reden waarom Jehovah weet wat er in de toekomst zal gebeuren, omdat Hij daar als het ware al is geweest.

Dus ondanks het feit dat Jehovah’s Woord duizenden jaren geleden werd opgetekend en oorspronkelijk werd gericht aan primitieve natiën en volkeren, maakt dat als gevolg van Jehovah’s ondoorgrondelijke inzicht en vooruitziende blik Gods raad die in de Schrift is opgetekend relevant zal zijn voor het aankomende oordeel.

Geen wonder dat de apostel ooit uitriep: ‘O de diepte van Gods rijkdom en wijsheid en kennis! Hoe ondoorgrondelijk [zijn] zijn oordelen en hoe onnaspeurlijk zijn wegen!

Uit de raad die Jehovah heeft uitgesproken tegen Tyrus blijkt dat dit aspect van de profetie des te meer lijkt te gelden voor Londen. Een korte blik op de geschiedenis en de oorsprong van veel hedendaagse natiën onthult dat Londen inderdaad de ‘Kronenuitdeelster’ is.

Het volgende is een gedeeltelijke lijst van een aantal natiën welke in hun huidige vorm oorspronkelijk zijn opgericht door de Britse Kroon: Zimbabwe, Botswana, Malawi, Maleisië, India, Egypte, Soedan en Aden. Natiën zoals Afghanistan, Irak, Pakistan, Koeweit, Qatar, Kashmir, de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië en Iran bestaan in hun moderne vorm als een overgebleven erfenis van het Britse imperialisme.

Na de Eerste Wereldoorlog ontving het zegevierende Groot-Brittannië van de nieuw gevormde Volkenbond het zogenoemde Britse Mandaat. Detail is dat Londen overigens een instrumentele rol speelde in het creëren van deze Volkenbond. Het mandaat voor Groot-Brittannië was het beheer over de regio van het Midden-Oosten die vroeger deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk. Dit leidde tot de uiteindelijke oprichting van de moderne staat Israël in 1948. Echter, lang voor zijn ‘mandaat’ had Londen letterlijk de kaart van een groot geografisch gebied van de wereld reeds opnieuw ingericht.

De mate van succes waardoor het Britse Rijk over zo’n uitgestrekt gebied van de wereld kon domineren was deels te wijten aan het feit dat de Britten uitstekende bewindvoerders bleken te zijn, waarbij zij verantwoordelijk waren voor het installeren van binnenlandse koningen en gouverneurs (stadhouders of Satrapen) die regeerden onder de Britse Kroon. Door de oprichting van onderdanige regeringen verlichtte het Britse Rijk de noodzaak om voortdurend de mensheid te moeten onderwerpen door middel van het ‘zwaard’.

En ondanks het feit dat het formele Britse imperium werd ontbonden, bleven tal van landen nog gewoon functioneren onder de Kroon als leden van het zogenoemde Britse Gemenebest (British Commonwealth) en dergelijke afhankelijke gebieden. Tot op heden maken 54 natiën deel uit van de Britse Commonwealth. Er zijn 16 landen die nog steeds de koningin van Engeland als hun soevereine beschouwen, hoewel elk van hen op dit moment over een grote mate van autonomie beschikt.

Naast de landen van het Verenigd Koninkrijk zelf zijn de meest prominente leden van de Commonwealth: Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Door de Privy Council (Kroonraad) van de koningin is de politieke macht van Londen uitgebreid naar alle landen van het Britse Koninkrijk.

Behalve het feit dat de Schrift naar Tyrus verwijst als de ‘kronenuitdeelster’ staat er ook dat de kooplieden van Tyrus ‘vorsten’ zijn, wier handelaars de ‘geëerden der aarde waren’. Voldoend aan het patroon van zijn Tyrische voorganger, betreffen veel van de meest geëerde mannen en vrouwen in de wereld van vandaag hertogen en hertoginnen, lords en ladies, baronnen en baronessen van de Britse adelstand en het onderliggende onderscheidingen systeem. De Britse monarchie zelf staat ook wel bekend als the Fount of Honour and the source of all dignities, vrij vertaald ‘de bron van Eer en de bron van alle heerlijkheden’.

Hoewel het een overblijfsel betreft van het feodale stelsel, is vandaag de dag de Britse ridderorde een felbegeerde eer. Veel leden van het Britse House of Lords zitten in de raden van bestuur op sleutelposities van een aantal van de meest invloedrijke bedrijven ter wereld. Anderen, die echter niet zijn geboren als onderdeel van de Britse adel, en dus niet als gelijken worden beschouwd door de zittende aristocratie, kunnen ondanks dat ook een ereridderschap (honorary knighthood) van de koningin ontvangen.

Het is absoluut niet uitzonderlijk om titels zoals sir tegen te komen als het gaat om belangrijke CEO’s en andere hoogwaardigheidsbekleders binnen het bedrijfsleven. Hoewel het misschien geen vorsten betreffen in de traditionele zin van het woord, zijn deze mensen desalniettemin rijke kooplieden en handelaars die wel degelijk de geëerden der aarde betreffen binnen het huidige Anglo-aristocratische systeem.

Enkele bekende Amerikaanse zakenlieden en politiek leiders hebben zelfs het ereridderschap ontvangen binnen het Britse honors-systeem. Voorbeelden zijn George Bush Sr., Henry Kissinger, Colin Powell, Ronald Reagan, Brent Scowcroft en wijlen Ken Lay, bekend van het Enron-schandaal; zij dragen allen de eretitel ‘sir’. Meer recent is de naam die het meest geassocieerd wordt met het Britse systeem van vrije handel en woekerwinsten, dat volgens sommigen het meest verantwoordelijk wordt gehouden voor het aan de rand van de financiële afgrond brengen van Amerika in de huidige tijd, de voorzitter van de Federal Reserve: Alan Greenspan, die werd geridderd door de Queen – vermoedelijk voor bewezen diensten aan de Kroon.

‘WEGENS HET ONRECHT MET BETREKKING TOT UW HANDELSWAREN’

Als de gezalfde cherub die de dekmantel vormt, is Satan de Duivel uiteraard niet rechtstreeks betrokken bij de handel. Toch profeteerde Ezechiël tegen de koning van Tyrus, zeggende: ‘Wegens de overvloed van uw handelswaren hebben zij uw midden met gewelddaad gevuld, en gij zijt gaan zondigen. En ik zal u als profaan van de berg Gods verdrijven, en ik zal u verdelgen, o beschuttende cherub, uit het midden van de vurige stenen. Uw hart werd hoogmoedig wegens uw schoonheid. Gij hebt uw wijsheid vanwege uw stralende pracht bedorven. Ter aarde wil ik u werpen. Voor het aangezicht van koningen wil ik u stellen, [opdat zij] op u neerzien. Ten gevolge van de overvloed van uw dwalingen, wegens het onrecht [met betrekking tot] uw handelswaren, hebt gij uw heiligdommen ontwijd’ (Ezechiël 28:16-18).

Zonder twijfel kan worden gesteld dat Londen een van, zo niet het belangrijkste commerciële centrum in de wereld is, maar is het ook schuldig aan onrecht met betrekking tot zijn handelswaren? Met andere woorden, oneerlijke handelspraktijken?

Behalve de controle die Londen over de gehele wereld uitoefent met betrekking tot grondstoffen en de creatie van krediet en de vele oorlogen die in de afgelopen 200 jaar zijn gevoerd als gevolg van de Britse geopolitieke machinaties, leert de geschiedenis dat Londens onverzadigbare verlangen naar wereldheerschappij het heeft bewogen tot het schaamteloos exploiteren van de vele ondeugden en zwakheden van de mensheid om haar actoren te controleren en om ze meer plooibaar en onderdanig te maken. Net zoals een sluw roofdier de zwakte van zijn beoogde prooi kan detecteren, zo heeft ook het Britse Rijk op eenzelfde manier zich tot doel gesteld om de menselijke neigingen en hun onwetendheid ten volste uit te buiten. Net als hun keizerlijke Romeinse voorgangers de ‘brood en spelen’-aanpak (bread & circusses) gebruikten om de massa’s tevreden te stellen en te demoraliseren, zo heeft ook Londen zich ook op grote schaal schuldig gemaakt aan de afbraak en degradatie van de mensheid door het bevorderen en het toepassen van oneerlijke handelspraktijken. Hoe hebben zij dit gedaan?

Vanaf het begin van de kolonisatie heeft Londen zich beziggehouden met het verhandelen van tabak en drugs. Tabak heeft zelfs ooit gediend als valuta voor de Engelse kolonisten in de Nieuwe Wereld. Groot-Brittannië draagt de twijfelachtige eer dat het grotendeels de grondlegger van de tabaksindustrie is geweest, en tot op de dag van vandaag vallen ’s werelds grootste producenten van het schadelijke onkruid onder Brits eigendom. Zo werd de British American Tobacco Company (BAT) meer dan 100 jaar geleden opgericht met als doel het bevorderen en het profiteren van tabak over de hele wereld, en vormt daarnaast in feite het grootste internationale tabaksbedrijf. En hoewel nu het hoofdkantoor is gevestigd in New York City, is de reusachtige sigarettenfabrikant Philip Morris ooit begonnen als een tabakswinkel in Oxford Street in Londen.

Het is tevens algemeen bekend en gedocumenteerd dat Londen daarnaast ook de omstreden drugshandel heeft opgezet, waarbij de zakenbanken in Londen enorme winsten hebben gemaakt door drugs te leveren aan volkeren van de mindere natiën.

Terug in de jaren 1800 verbouwden Britse plantages in India de opium-producerende papaver, die vervolgens door de Britse kooplieden naar China werd geëxporteerd. De voormalige Britse kolonie Hongkong was oorspronkelijk een offshore verzamelplaats voor de invoer van dope naar het vasteland van China. Toen de Chinese heersers zich begonnen te verzetten tegen de vernietiging van hun eigen bevolking door de hoge heren van Londen en als gevolg probeerden om de destructieve drugshandel een halt toe te roepen, antwoordde de Britse marine met kanonneerboten, wat uitmondde in wat vandaag bekendstaat als de Opiumoorlog.

De in Londen gevestigde financiershoofdstad is het best te omschrijven als een enorme criminele onderneming met tentakels die de gehele aarde omarmen. Om de criminele aard van het Britse Rijk te illustreren is het in deze moderne tijd uitgebreid gedocumenteerd dat de drijvende kracht achter de illegale drugsindustrie niet afkomstig is uit de jungle van Colombia of uit de met papaver bezaaide heuvels van Turkije of Afghanistan of andere plekken waar de boeren de planten verbouwen waaruit de verdovende middelen kunnen worden gewonnen. Degenen die de werkelijke begunstigden en primaire initiatiefnemers van deze lucratieve drugshandel zijn, betreffen niet de straatdealers en zelfs niet de beruchte drugsbaronnen. Wat heel vaak onderbelicht blijft, maar daarom niet minder waar is, is dat zonder de bancaire diensten ten aanzien van het witwassen van geld door het bankwezen de drugshandel binnen no-time zou verstikken in zijn eigen stroom aan contant geld. Vandaar dat het witwassen van drugsgeld een absolute noodzaak is. En dat is waar het mondiale financiële systeem om de hoek komt kijken. De biljoen dollar per jaar aan drugshandel zorgt ervoor dat er honderden miljarden dollars achterblijven in de netten van de banken en hedgefunds die hierbij betrokken zijn. Zo recent als in 2012 was de New York HSBC-outlet volgens de officiële rapporten betrokken bij het witwassen van een biljoen dollar aan drugsgeld van de Mexicaanse kartels. Zonder enige vorm van twijfel zijn drugs nog steeds een heel belangrijk onderdeel van de oneerlijke handelspraktijken van het Britse Rijk.

Londen is ook betrokken bij allerlei prijsafspraken, zoals bijvoorbeeld het LIBOR rigging scandal, en wat meer recentelijk zijn dezelfde gebruikelijke verdachten in staat van beschuldiging gesteld voor het manipuleren van de huidige markten. Het is algemeen bekend dat de banken de markt hebben gemanipuleerd om de goudprijs te bedwingen. Echter, de meest schandalige daad van oneerlijkheid heeft nog niet plaatsgevonden, maar vanaf 1 januari 2016 heeft het Britse bankwezen binnen de kaders van de wet het zogenoemde bail-in- mechanisme erdoorheen gedrukt en opgedrongen aan de eurolanden. Deze wet maakt het voor banken legaal om het vertrouwen van hun klanten massaal te schenden door namelijk beslag te mogen leggen op hun spaargelden en deposito’s.

VERSPREIDING VAN TERREUR OVER DE GEHELE AARDE!

Niet alleen is het schuldig bevonden aan oneerlijke handelspraktijken, zegt Ezechiël ten aanzien van Tyrus tijdens zijn ondergang: ‘Hoe zijt gij vergaan, gij die vanuit de zeeën bewoond placht te worden, o hooggeroemde stad, die sterk werd in de zee, zij met haar inwoners, degenen die schrik voor zich inboezemden bij alle bewoners der aarde!

Als u aan de zogenoemde man op de straat zou vragen welk land volgens hem het meest verantwoordelijk is voor de bevordering van het internationaal terrorisme, zou het meer dan waarschijnlijk zijn dat hij u als antwoord zou geven: Syrië, Iran, of wellicht een of andere Aziatische natie. Echter staat Londen zelf bekend als het meest gastvrije toevluchtsoord voor terroristen van alle soorten en gradaties. De naam Londonistan is niet ontstaan zonder reden.

In november 2001 rapporteerde USA Today dat Londen een mekka is voor islamitische radicalen en terroristen, met inbegrip van al-Qaida.

Datzelfde jaar protesteerde de toenmalige Egyptische president officieel tegen het feit dat Londen een toevluchtsoord biedt aan internationale islamitische terroristen. Terroristische organisaties die op de verboden lijst staan in de Verenigde Staten hebben hun hoofdkantoor in Londen zelf. Enkele van deze beruchte terroristische groeperingen zijn bijvoorbeeld de Tamil Tijgers uit Sri Lanka en The Shining Path of Peru. In de afgelopen jaren hebben diverse klokkenluiders van binnen uit MI5 en MI6 gedetailleerd verslag gedaan over hoe de Britse geheime dienst te werk gaat ten aanzien van het werven van islamitische radicalen, die vervolgens in grotere terroristische groeperingen worden ondergebracht, die vervolgens vanuit Londen kunnen worden bestuurd en kunnen worden ingezet door het Britse Rijk.

Een voorbeeld hiervan is het alom bekende verhaal dat Osama bin Laden en de islamitische moedjahedien oorspronkelijk zijn gecreëerd en werden gecontroleerd door de Britse en Amerikaanse inlichtingendiensten tijdens de Afghaanse Oorlog tegen de voormalige Sovjet-Unie. Er is absoluut geen reden om aan te nemen dat die connectie ooit is verbroken. Bin Laden vroeg zelfs nog zo recent als in 1995 asiel aan in Groot-Brittannië.

Natuurlijk werd Osama bin Laden beschouwd als het enige brein achter de meest verwoestende terroristische aanslag uit de geschiedenis. Echter, het Congres-rapport, ook wel bekend als het 9-11-rapport, geeft iets heel anders aan. Tot op heden zijn 28 pagina’s van dit rapport geclassificeerd als geheim, waardoor het voor iedereen met inhoudelijke kennis illegaal is om hier openlijk over te spreken. Echter is gebleken dat die geredigeerde pagina’s zeer zeker de namen bevatten van de Saoedische prinsen die in hun onderdanigheid aan de Britse Kroon de operatie hebben gefinancierd en geregisseerd.

Hoewel deze zaken relatief weinig media-aandacht hebben ontvangen, is het onlangs voor iedereen duidelijk geworden dat islamitische radicalen door het Westen als een wapen worden gebruikt om onwelgevallige landen en regimes omver te werpen, zoals bijvoorbeeld in Syrië. En hoewel de VS duidelijk in het middelpunt van de schijnwerpers staan, volgen zij enkel en alleen maar het script dat hun door de Britten is aangereikt. Datzelfde Britse Rijk dat een lange historie van intriges in het Midden-Oosten heeft, die helemaal teruggaat naar Lawrence of Arabia. Maar zelfs daarvoor nog, in het midden van de 19de eeuw, koesterde het Britse Rijk al het wahabisme in Arabië. Het feit blijft dat Londen al die tijd al betrokken is geweest bij de sponsoring en het rekruteren en opleiden van ISIS-leden door middel van zijn bondgenoten, zoals Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar.

Een andere vorm van terreur en diefstal die voortspruit uit Londen betreft piraterij.

De editie van The London Guardian van 11 mei 2009 meldde dat de Somalische piraten die betrokken waren bij een serie scheepskapingen naar hun doelwitten werden begeleid via een satelliettelefoon door een consultant team binnen de Britse inlichtingendienst in de ‘geprezen stad’ van Londen. Kapiteins van gekaapte schepen hebben gemeld dat de piraten beschikten over gedetailleerde kennis van de scheepslading, onder welke vlag zij voeren en hun beoogde bestemming en de volledige blauwdruk en indeling van het schip, nog voordat er ook maar een piraat een voet aan boord van het schip had gezet. Het is moeilijk om te geloven dat een geïmproviseerd en ongeregeld team van arme Somaliërs over dergelijke informatie kon beschikken zonder hulp van insiders.

Voorspelbaar maar waar bleek dat, zodra het Guardian-artikel uit de pers kwam rollen, de officiële reactie vanuit Londen was dat de hele piratenoperatie het werk was van een enkele corrupte overgelopen agent. Echter wijst de realiteit uit dat er wordt bevestigd wat er lang geleden in de Schrift werd voorspeld: de moderne koning van Tyrus is het centrale brein achter de vele vormen van terreur die de natiën vandaag de dag bedreigen.

Groot-Brittannië verdiende lang geleden de naam van Perfidious Albion, wat vrij vertaald betekent ‘verraderlijk Engeland’, omdat het zeer bedreven was in de wegen van dubbelhartigheid en verraad, om zo het Great Game van de internationale geopolitiek en financiële oorlogvoering te kunnen winnen. Om aan de top van de berg te kunnen blijven staan is het altijd beleid geweest van het Britse Rijk om mensen en landen tegen elkaar op te zetten om zo de eigen belangen veilig te stellen. ‘Verdeel en heers’ is door de eeuwen heen een beproefde en effectieve strategie gebleken.

Is het werkelijk verrassend om te moeten constateren dat de aardse plek van Satans troon gebruikmaakt van terrorisme, piraterij en fraude om zijn eigen doelstellingen te bevorderen, zelfs als dit, indien nodig, moet worden ingezet tegen zijn naaste bondgenoten?

Terwijl Amerika voorziet in de benodigde spierkracht, zorgt Londen voor de brains van de Anglo-Amerikaanse Special Relationship. Met het oog op het verzwakken van de onafhankelijke natiestaten door middel van haar netwerk van agenten, heeft de in Londen gecentreerde oligarchie verschillende terroristische groeperingen ingezet om wereldwijd spanningen en destabilisatie te creëren als opstap naar een oorlog.

In welke mate Tyrus-aan-de-Theems nog in staat blijkt om te zorgen voor verdere verspreiding van terreur over de hele wereld valt nog te bezien. In ieder geval staat vast dat Jehovah’s oordeel tegen de duivel ook van toepassing zal zijn op zijn aardse agenten: ‘Uw hart werd hoogmoedig wegens uw schoonheid. Gij hebt uw wijsheid vanwege uw stralende pracht bedorven’ (Ezechiël 28:17).

PLOTSELINGE VERSCHRIKKINGEN VOOR TYRUS

Ezechiël 26:21 zegt: ‘“Tot plotselinge verschrikkingen zal ik u maken, en gij zult er niet zijn; en gij zult gezocht worden, maar gij zult tot onbepaalde tijd niet meer gevonden worden,” is de uitspraak van de Soevereine Heer Jehovah.’ Maar op welke manier zou het oude Tyrus deze ‘plotselinge verschrikkingen’ ervaren kunnen hebben? Er was niets plotselings aan ten aanzien van de ondergang van Tyrus. In werkelijkheid voerde Nebukadnezar een afmattende en moeizame 13-jarige belegering van het eilandenrijk.

In Ezechiël 29:18-20 erkent Jehovah dat Nebukadnezar een dienst bewees ten behoeve van God tegen Tyrus, echter kreeg hij weinig compensatie voor zijn inspanningen. Om die reden zei Jehovah dat hij Egypte zou schenken aan de koning van Babylon als compensatie voor Tyrus.

Significant om te vermelden is dat hoewel Tyrus vele jaren voor Egypte was gevallen, de profeet Jesaja geen onderscheid maakte tussen de twee, en in feite lijkt te suggereren dat Egypte als eerst valt, wat vanuit historisch perspectief niet het geval was. Jesaja 23:5 zegt: ‘Net als bij het bericht aangaande Egy̱pte, zal men insgelijks ineenkrimpen bij het bericht over Ty̱rus.

De schijnbare discrepantie in de profetieën wordt beter begrepen in het licht van het feit dat de werkelijke vervulling te maken heeft met de gelijktijdige val van de Anglo-Amerikaanse dyade.

Jezus Christus voorspelde dat de dag van Jehovah plotseling zal uitbarsten en dat hij ‘zal komen over allen die op de gehele aardoppervlakte wonen’, zodat ‘de mensen mat worden van vrees en verwachting omtrent de dingen die over de bewoonde aarde komen; want de krachten der hemelen zullen worden geschokt.

De huidige vooraanstaande ‘krachten der hemelen’ vormen de Anglo-Amerikaanse koningen. Het schokken van de krachten der hemelen is iets volkomen onverwachts en unieks. Dat is de reden waarom Ezechiël 26:15-16 verdergaat met het profeteren tegen Tyrus: ‘Dit heeft de Soevereine Heer Jehovah tot Ty̱rus gezegd: “Zullen niet op het geluid van uw val, wanneer de dodelijk gewonde kermt, wanneer er in uw midden wordt gedood met een slachting, de eilanden schudden? En van hun tronen zullen alle oversten van de zee stellig afdalen en hun schoudermantels afleggen, en zij zullen hun eigen geborduurde gewaden uittrekken. Zij zullen zich in bevingen hullen. Op de aarde zullen zij gaan zitten en zij zullen stellig elk ogenblik beven en star zijn van ontzetting over u.”’

Het 12de hoofdstuk van Openbaring geeft de volgorde weer van de gebeurtenissen wanneer Christus de macht overneemt in zijn Koninkrijk. Ten eerste zullen Satan en al zijn demonen worden verdreven uit de hemel en beperkt worden tot de regio’s van deze aardbol ter voorbereiding voor de laatste beslissende veldslag. Echter, omdat Satan de god is van deze huidige goddeloze beschaving, zal het oordeel tegen hem ingrijpende, verregaande repercussies hebben op de wereld die onder zijn invloed verkeert.

De doodsklap welke zal worden gegeven aan de Anglo-Amerikaanse zevende kop van het wilde beest is eigenlijk het indirecte resultaat van het oordeel tegen de symbolische zevenkoppige draak, die Satan de duivel vertegenwoordigt. In werkelijkheid is het aardse zevenkoppige wilde beest slechts een weerspiegeling van de symbolische zevenkoppige draak in de hemel. Dat blijkt evident op grond van het feit dat zowel de verdrijving van Satan als de doodsklap van het beest het begin inluidt van de voorzegde periode van drieënhalf jaar waarin intense vervolging van de heiligen zal plaatsvinden.

Zodra Christus uiteindelijk de duivel naar de aarde werpt zal het hele samenstel schuddend in dodelijke bevingen worden gehuld. De plotselinge val van de Anglo-Amerikaanse koning zal het begin van het einde markeren van Satans gehele goddeloze samenstel van dingen – een tijd van verdrukking die zijn gelijke niet kent.

De koningen der aarde zullen van hun tronen af komen tijdens de catastrofale val van ‘Egypte’ en ‘Tyrus’, wat het einde zal inluiden van het natiestaatsysteem, wat zal leiden tot de implementatie van een totalitaire wereldregering als voorbereiding voor het verenigen van alle natiën voor Armageddon.

Het 17de en 18de hoofdstuk van Openbaring bevestigt dat de koningen der aarde hun eigen macht en gezag zullen afstaan aan een achtste koning, die zij immens zullen vrezen. In harmonie met dit oordeel zegt Ezechiël tegen de koning van Tyrus in hoofdstuk 28:8-9: ‘In de kuil zullen zij u doen neerdalen, en gij moet de dood sterven van iemand die gesneuveld is in het hart van de open zee. Zult gij voor het aangezicht van degene die u doodt, zonder mankeren zeggen: “Ik ben god”, terwijl gij louter een aardse mens en geen god zijt in de hand van degenen die u ontwijden?’

Al meer dan twee eeuwen lang heeft de Britse Kroon de wereld gedomineerd – in het begin door uitbuiting middels het zeevarende koopmanssysteem en in recentere tijden door middel van het geavanceerde mondiale financiële systeem. En op de achtergrond wat minder openlijk, maar minstens zo effectief, heeft het Britse Rijk zijn invloed vergroot door het ondermijnen, verzwakken en verarmen van de natiën door middel van een verscheidenheid aan middelen, waaronder terrorisme, het overspoelen van de wereld met verdovende middelen, het plegen van moorden en het met de dood bedreigen van politieke figuren, het opzetten van financiële woekerconstructies door middel van maffia-achtige financiële en grondstoffen kartels enzovoort.

Met zijn regerende monarchie en zijn bijbehorende cirkel van ultrarijke Europese oligarchen, die samen ook wel de Club van de Eilanden (Club of the Isles) worden genoemd (EIR pdf), ondersteund door secundaire lagen bestaande uit Anglophile lackeys en een leger van bedriegers die verspreid zijn over de gehele wereld, is Londen het operationele hart van een grote criminele onderneming, het meest invloedrijke machtscentrum op aarde. Londen is de locatie waar de aardse troon van Satan is gevestigd. Maar zodra Jehovah zelf koning zal worden en zijn vonnis ten uitvoer zal worden gebracht tegen de goden van deze wereld – zowel menselijke als niet-menselijke –, dan pas zal de godachtige koning van Tyrus van zijn troon neerdalen!

Ezechiël 28:16-17 beschrijft Gods oordeel ten aanzien van de Duivel en zijn menselijke tegenhanger: ‘En ik zal u als profaan van de berg Gods verdrijven, en ik zal u verdelgen, o beschuttende cherub, uit het midden van de vurige stenen. Uw hart werd hoogmoedig wegens uw schoonheid. Gij hebt uw wijsheid vanwege uw stralende pracht bedorven. Ter aarde wil ik u werpen. Voor het aangezicht van koningen wil ik u stellen, [opdat zij] op u neerzien.’

Met het oog op de voor de hand liggende overeenkomsten tussen de koning van Tyrus en het moderne in Londen gecentreerde Britse Rijk blijkt duidelijk dat het oordeel van Jehovah tegen de beschuttende cherub van Tyrus in werkelijkheid de uiteindelijke verdrijving van Satan uit de hemel beschrijft.

De profeten wijzen erop dat de zichtbare manifestatie van de satanische cherub die ‘ter aarde zal worden geworpen’ de plotselinge en gruwelijke ondergang van het Anglo-Amerikaanse duo zal zijn.

Een juiste interpretatie en samenhangende uiteenzetting van de relevante apocalyptische profetieën maken volledig korte metten met het idee dat Satan reeds in 1914 uit de hemel werd geworpen en tevens met de stelling dat het Anglo-Amerikaanse koninkrijk zijn apocalyptische genadeklap heeft ontvangen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dit blijkt uit het feit dat het naar beneden werpen van de beschuttende cherub zal resulteren in de plotselinge en volledige vernietiging van de machten die er dan zijn.

Het laatste vers over de aanklacht van Ezechiël aan het adres van de koning van Tyrus zegt: ‘En ik zal een vuur uit uw midden doen uitgaan. Dát moet u verslinden. En ik zal u maken tot as op de aarde voor de ogen van allen die u zien. Wat al degenen betreft die u kennen onder de volken, zij zullen stellig star van ontzetting over u zijn. Tot plotselinge verschrikkingen moet gij worden, en gij zult er tot onbepaalde tijd niet meer zijn’ (Ezechiël 28:18b-19).