Hoe zijn we op dit punt in de geschiedenis terechtgekomen? Welke gebeurtenissen in het verleden hebben ervoor gezorgd dat de wereld op dit moment in deze huidige staat is gebracht?
God heeft de regeringen in verschillende vormen toegestaan als een tijdelijke voorziening, ondanks het feit dat deze regeringen worden gedomineerd door hebzuchtige, kortzichtige en vaak tirannieke mannen. Het enige andere alternatief hierop zou zijn: tribalisme, anarchie en een wereldbevolking die vele malen kleiner zou zijn.
Hoewel God rekening houdt met de huidige onbevredigende stand van zaken, heeft Hij feitelijk de geschiedenis van tevoren al geopenbaard – althans voor zover de gebeurtenissen Zijn belangen hebben beïnvloed en hoe deze zal uitmonden in een climax. Terwijl Jehovah zich in een rijk bevindt ver boven de aarde, publiceerde Jehovah God lang geleden een boek door middel van zijn menselijke dienaren. Een van deze dienaren was een Hebreeër genaamd Daniël. God liet hem een boek optekenen waarin hij de algemene koers van de menselijke geschiedenis beschreef, helemaal tot aan de gedenkwaardige komst van het Koninkrijk van God.
De Watchtower Bible and Tract Society heeft een interpretatie gegeven van Jehovah’s esoterische verklaringen. Deze interpretatie is voor het laatst bijgewerkt in de publicatie “Schenk aandacht aan Daniel’s profetie”. Deze publicatie biedt waardevolle inzichten met betrekking tot de vervulling van profetieën uit het verleden. Aan de andere kant heeft het Wachttorengenootschap echter in vele opzichten de mensen verblind die opzoek zijn naar waarheid, wanneer het aankomt op de toekomstige vervulling van profetieën. Hoewel de geheimen in Daniël tot de tijd van het einde zijn verzegeld en de tijd van het einde nog niet is begonnen, wachten sommigen van ons met spanning af.
Terug in 2005 bood de eerste uitgave van mijn boek ‘Jehovah zelf is koning geworden’ een diepgaande uitleg over het epische conflict tussen de koningen van het noorden en het zuiden. Het was daarnaast ook mijn bedoeling om de interpretatie van de Wachttoren-organisatie te ontkrachten ten aanzien van het zevende en het achtste hoofdstuk van Daniël. Tot dusver was er voor mij geen enkele noodzaak om ook maar iets van wat daarin staat substantieel te herzien. Dit wil overigens niet zeggen dat ik alles al weet. Ik beweer zulke dingen niet. Ik zoek nog steeds en ik houd de gebeurtenissen in de wereld nog steeds aandachtig in de gaten terwijl we steeds dichter bij de uiteindelijke vervulling komen.
Het is interessant om op te merken dat het Wachttorengenootschap onlangs nog zijn interpretatie van de profetie heeft herzien ten aanzien van een aanpassing welke ik al lang geleden aan hen had gepresenteerd: De verschuiving van de vervulling van Daniël 11: 26-28, van de 3de eeuw naar de periode van de Eerste Wereldoorlog die in 1914 begon. (Wie is de Koning van het noorden?)
Een ding weet ik honderd procent zeker: de identificatie door de Wachttoren-organisatie van de koning van het noorden in de moderne tijd is absoluut onjuist.
Ironisch genoeg vermoed ik dat de reden waarom het Wachttorengenootschap omtrent dit onderwerp volledig in het duister tast is, dat ze zelf onder invloed zijn gekomen van de koning van het noorden. Zegt de Schrift niet dat de koning sommigen zal overmeesteren door middel van sluwe woorden en onoprechtheid? – “Degenen die zich misdragen tegen het verbond, zal hij door sluwe woorden tot afval brengen.” (Daniël 11:32)
Als vijand en tegenstrever heeft Satan altijd sluwe plannen gehad met betrekking tot datgene wat God toebehoort. Dat is ook de reden waarom Gods eigendom zich altijd in het middelpunt bevindt ten aanzien van het voortdurende conflict tussen de koningen van het noorden en het zuiden. Voor Christus heersten beide koningen op verschillende momenten over het “schitterende koninkrijk”.
Vooral sinds het moment dat de koning van het noorden (Rome) de vorst van het verbond in de hiel vermorzelde door Christus te executeren, evenals het feit dat velen van zijn volgelingen in de eerste eeuw ook werden vermoord, heeft de duivel een niet aflatende oorlog gevoerd tegen de christenheid.
Satans meest sluwe zet was waarschijnlijk wel het feit dat hij het beleid van Rome, om christenen te vervolgen, volledig omdraaide. In plaats van christenen te vervolgen als vijanden van de staat, nam Constantijn op sluwe wijze een verwaterde versie van de christelijke waarheid aan als officiële staatsgodsdienst. De gevolgen waren immens. In plaats van dat Rome christelijk werd gemaakt, onderging de christenheid een metamorfose die doordrenkt was van heidense leerstellingen die we vandaag de dag nog steeds terug zien in de heidense christenheid. De profetie voorzei dat dit zou gebeuren. “Vanwege hun verbintenis met hem zal hij bedrog plegen en optrekken en machtig worden door middel van een klein volk. In een tijd van veiligheid zal hij in de beste delen van de provincie komen en doen wat zijn voorvaders en hun voorvaders niet hebben gedaan. Buit en goederen zal hij onder hen verdelen, en tegen vestingen zal hij plannen smeden, maar slechts voor een tijd.” (Daniel 11: 23-24)
Net zoals de Joden zich destijds aan Caesar hadden verbonden om zich gezamenlijk tegen Jezus te verzetten, verbonden afvallige bisschoppen zich ook aan keizer Constantijn. Het “kleine volk” van het “Israël Gods” werd het middel waarmee de koning van het noorden de controle overnam over datgene wat eerder aan God toebehoorde. Terwijl de politieke en militaire macht van het Romeinse Rijk afbrokkelde, werkten de bedreven pausen van Rome aan een groot bedrog door de macht te grijpen en te regeren als vicarissen van Christus.
Heel Europa werd door de katholieke kerk bestuurd. Oost-Europa werd uiteindelijk door Constantinopel geregeerd, welke werd vernoemd naar Constantijn, dat in 1054 was losgebroken van Rome vanwege onenigheid tussen de Griekse en Latijnse theologen. De ‘beste delen van de provincie‘ verwijst naar de provincie van het geestelijke Israël, het felbegeerde Sierraadland, dat geestelijk werd geplunderd. Denk hier eens over na. Zelfs Gods woord, de Bijbel, kwam onder controle te staan van de koning van het noorden. Pas toen de drukpers werd uitgevonden en deze werd gebruikt om de Bijbel op grote schaal te publiceren, werd het voor het gewone volk pas mogelijk om enig deel van de Schrift in een andere taal dan het Latijn te kunnen lezen.
Terwijl in 167 v.G.T. de Syrische koning van het noorden, Antiochus IV, probeerde de aanbidding van Jehovah te verdringen door een altaar voor de heidense god Zeus te plaatsen op de binnenplaats van de tempel, mislukte deze campagne faliekant. De Joden kwamen hier tegen in opstand en onder leiding van Judas Maccabaeus vochten ze met succes terug en wijdden de tempel opnieuw in, wat later werd herdacht door middel van het inwijdingsfeest.
Echter, tijdens de middeleeuwen slaagde de koning van het noorden erin de waarheid te onderdrukken door Jehovah’s religie, de christelijke geloofsleer, te vervalsen door middel van het heidendom, mystiek en bijgeloof. Dat was echter iets wat zijn vaderen en grootvaders (vorige koningen van het noorden) niet hadden gedaan.
Het feit dat de koning van het noorden vanuit Gods perspectief bestond na de val van het Romeinse rijk, geeft aan dat de “koning” niet noodzakelijkerwijs op de troon dient te zitten van een bepaald koninkrijk, zoals eerder wel het geval was bij Egypte, Assyrië, Babylon enzovoort. Een rijk heerst van nature over natiën en volkeren.
Nadat het grote Romeinse rijk was ontbonden, werd geleidelijk aan een nieuwe orde opgelegd. Tegen de 8e eeuw werd het zogenaamde feodale systeem opgericht. Er bestonden toen nog geen natiën zoals wij die nu kennen. Er bestond enkel een verzameling aan domeinen, ook wel hertogdommen genoemd die werden geregeerd door een hertog. Hertogdommen werden op hun beurt weer gegroepeerd in koninkrijken. Uiteraard waren hertogdommen en koninkrijken samengesteld uit volkeren die dezelfde taal spraken. De landeigenaren waren de koningen. Onder hen waren de adellijken, de hertogen, de baronnen en de heren, die op hun beurt ook landeigenaren waren. De opeenvolgende lagen bestonden uit ridders en vazallen die de beheerders waren. Uiteindelijk stonden op de onderste trede van de samenleving de nederige boeren die het land bewerkten maar verder niets bezaten. Aan de top van het hele systeem stond de kerk. Elke lokale parochie nam een tiende in, waarvan een deel naar de pausen ging die over alles regeerden. Op deze manier werd de koning van het noorden (kerk van Rome) ongelofelijk rijk, en verzamelde en verdeelde hij “buit en goederen onder hen”, de koningen en heren die over de onderdanen van de kerk regeerden.
Tegen de 14de eeuw kwamen Europa en het feodale systeem in verval. De duistere middeleeuwen hadden hun tol geëist. Gedecimeerd door de Honderdjarige Oorlog tussen opeenvolgende generaties van de koningen van Engeland en de koningen van Frankrijk, in combinatie met de gevolgen van de Zwarte Dood die Europa 50 jaar lang in opeenvolgende golven teisterde, nam de bevolking van Europa op sommige plaatsen zelfs af met maar liefst 50%. Sommige dorpen werden zelfs volledig weggevaagd door de pest en rondtrekkende groepen bloeddorstige plunderaars.
De kooplieden van Venetië, aan wie de uitvinding van het moderne bankieren wordt toegeschreven, waren behulpzaam bij het tot stand brengen van een financiële ineenstorting welke ook verantwoordelijk was voor het ontstaan van het bloedbad en de vele doden die de Europese beschaving op de rand bracht van de totale ineenstorting.